بررسی تأثیر زوال بر ساختار جنگل‌های زاگرس میانی

هدف از این پژوهش بررسی اثر پدیده زوال بر روی ساختار جنگل­های زاگرس میانی است. بدین منظور یک توده به مساحت 32 هکتار واقع در جنگل­های خرم­آباد آماربرداری صد درصد شد. شاخص کلارک و ایوانز قبل و بعد از زوال به ترتیب 62/0 و 95/0 محاسبه شد، که نشان­دهنده تغییر پراکنش مکانی درختان در اثر زوال از الگوی کپه­ای به حالت تصادفی است. همچنین میانگین شاخص زاویه یکنواخت قبل و بعد از زوال به ترتیب برابر با 51/0 و 48/0 محاسبه شد که نشان­دهندة الگوی تصادفی درختان همسایه در هر دو حالت است. میانگین شاخص آمیختگی قبل و بعد از تخریب به ترتیب برابر با 06/0 و 09/0 محاسبه شد که حاکی از افزایش بسیار اندک اختلاط است. همچنین نتایج به‌دست‌آمده از شاخص شانون - وینر قبل از زوال برابر با 21/0 و بعد از زوال برابر با 30/0 محاسبه شد که افزایش بسیار اندک تنوع گونه­ای را نشان می­دهد. شاخص اندازه مساحت تاج­پوشش قبل زوال و بعد زوال به ترتیب 71/0 و 50/0 محاسبه شد که حاکی از چیره بودن درخت مرجع (درختان مرکزی گروه­های ساختاری) نسبت به همسایه­های خود است که این چیرگی با اثر زوال کاهش یافته است. اختلاف اندازه مساحت تاج­پوشش نیز قبل زوال 48/0 و بعد زوال 56/0 محاسبه شد که اختلاف مساحت بین درختان مرجع و درختان همسایه با اثر زوال بیشتر شده است. نتایج به‌دست‌آمده از این شاخص­ها می­تواند سیمای جنگل را به مدیران و برنامه­ریزان بشناساند و برای تعیین مقدار تغییرات به وجود آمده بر اثر فرآیندهای طبیعی در مدیریت بهینه جنگل مورد استفاده قرار گیرند.